İsrail’in Tarihsel Ev Yıkımları

İngiliz Mandası Dönemi: İngiliz ordusunun 1936-1939 yıllarında Filistin direnişine karşı ev yıkımları uygulaması.

1945 ve Sonrası: Savunma (Acil Durum) Yönetmeliği’nin yayınlanmasıyla ev yıkımlarının önünün açılması.

Theodor Meron İtirafı: Ev yıkımlarının Dördüncü Cenevre Sözleşmesi’ni ihlal ettiğini itiraf etmesi.

İsrail’in Ev Yıkımları Politikası

İkinci İntifada Dönemi: Filistin direnişine karşı ev yıkımlarının politik hale gelmesi.

Ev Yıkımlarının Devamı: 2005’te durdurma emri verilmesine rağmen yıkımların devam etmesi.

Yıkım Yöntemleri: Farklı askeri araçların kullanımı ve patlayıcı madde yerleştirilerek gerçekleştirilen bombalama eylemleri.

Uluslararası Hukuktaki Yeri

Dördüncü Cenevre Sözleşmesi: Askeri operasyonlar için kesinlikle gerekli olmadıkça ev yıkımlarının yasaklanması.

Toplu Cezalandırma: Ev yıkımlarının uluslararası hukukta toplu cezalandırma olarak değerlendirilmesi.

İsrail’in İddiası: Filistin topraklarının Sözleşme’ye taraf devlet olmadığı gerekçesiyle hükümlerin uygulanamayacağı iddiası.

Uluslararası Af Örgütü: İnsan hakları hukukunun, devletlerin egemenlik durumuna bakılmaksızın geçerli olması gerektiği vurgusu.

İsrail’in Filistin’deki ev yıkımları, tarihsel bir süreçten günümüze uzanan bir uygulama olarak karşımıza çıkıyor. Uluslararası hukuk ise ev yıkımlarını toplu cezalandırma biçimi olarak ele alarak, Dördüncü Cenevre Sözleşmesi’nde belirtildiği şekilde yasaklıyor. Ancak İsrail, söz konusu topraklara yönelik hükümlerin uygulanmayacağını iddia ederek uluslararası toplumda tartışmalara yol açıyor. Uluslararası Af Örgütü ise insan hakları hukukunun egemenlik durumuna bakılmaksızın geçerli olması gerektiği konusunda net bir tutum sergiliyor.